Het eerste deel van mijn avontuur is voorbij..

Dit is alweer het laatste reisverslag wat ik zal schrijven vanuit Thida’s House, mijn slaapplaats van de afgelopen tijd. Vandaag gaat namelijk het tweede deel in van mijn grote avontuur. Over een paar uurtjes stap ik in de tuk tuk om Rosella van het vliegveld te halen. Ik vind het zo’n vreemd idee dat ineens een vriendin (weer) mijn vertrouwde wereldje inloopt. Want dat is wat Siem Reap momenteel voor mij is; ik heb hier zo’n acht weken rondgefietst door het chaotische verkeer (ja, ook daar wen je aan), de hitte ben ik wel gewend, ik weet hier alles te vinden en last but not least: Het voelt hier vertrouwd en ik voel mij mijzelf! Ik ga Rosella de komende dagen hier alles laten zien; Thida’s House, alle marktjes (en niet geheel belangrijk, hoe je moet afdingen), leuke eettentjes, het chaotische verkeer, de tempels Angkor Wat, plekken waar we vaak te vinden waren als groep, waar we wat drankjes hebben gedronken et cetera. Na vier daagjes de gids uit te hebben gehangen, reizen wij aankomende zondag met de bus verder naar onze eerste nieuwe bestemming samen ‘Battambang’.

Afgelopen weken ben ik ontzettend druk geweest met mijn afstudeerverslag. Dag in dag uit zat ik vaak samen met Kim en Dian in ‘Joe to Go’ te werken in de airco, waar veel mensen heen komen om te werken. Wanneer wij hier binnen kwamen stond ons favoriete drankje al bijna klaar. Ik heb daar heel wat uurtjes zitten peinzen, nadenken en gedacht hoe moet ik nu verder. Af en toe kwamen er mensen lunchen, waarbij zij hard praatten. Dan ergerde ik mij helemaal kapot (jaja mama, in dat opzicht ben ik niet veranderd). Maar over het algemeen heerste er veel rust, waardoor er hard gewerkt kon worden. Morgen breng ik voor de laatste dag een dagje door in ‘Joe to Go’, ik rond morgen alles rondom mijn afstudeerverslag af en stuur het dan op naar mijn coach van school voor de eerste feedbackronde. Als ik weer in Nederland ben heb ik nog twee weken om alle feedback te verwerken, waarna ik het afstudeerverslag definitief moet inleveren.

Ik heb de afgelopen weken ook af en toe de tijd genomen om even wat leuks te doen tussen al dat werken aan mijn afstudeerverslag door; daagjes naar ons favoriete zwembad, drankjes drinken in de stad, poolen et cetera. We zijn ook op een dinsdagavond naar een circus (zonder dieren) geweest. Nadat ik de kaarten in de middag (met korting omdat wij vrijwilligers zijn) had gekocht, gingen we met de tuk tuk ernaartoe. Ik had geen idee wat ik mij erbij moest voorstellen. Tijdens de voorstelling stond een verhaal centraal van de oorlog. Dit werd erg mooi uitgespeeld, niet alle stukjes waren even duidelijk maar het verhaal kwam wel binnen. Tussendoor werd er veel acrobatiek laten zien; ze deden hun benen hoe ik het nog nooit had gezien, maakten allerlei gekke sprongen en klommen bovenop elkaar (de foto’s staan onderaan bijgevoegd). Het was een grote sensatie en we hebben veel gelachen, zeker een aanrader! Na een dagje weer hard gebikkeld te hebben voor ons afstuderen heb ik samen met Kim lekker gegeten en gedronken, een beloning hadden we wel verdiend dachten we zo. We besloten om een keer een wijntje te bestellen in plaats van bier (wat hier 50 cent kost). Toen we in de menukaart keken voor wat te eten, grijnsde ik ineens van oor tot oor; er stonden blokjes kaas op de menukaart, wat kun je dat missen zeg! We besloten de blokjes kaas te bestellen en nog wat kleine hapjes, wat wij samen hebben opgegeten. Met de groep vrijwilligers fantaseren wij wel vaker over eten van Nederland wat wij missen; frikadellen, kaas, hagelslag, aardappels et cetera. Wat voor jullie in Nederland echt niet voor te stellen is, maar wij snakken naar Nederlands eten.

Afgelopen maandag ging mijn laatste week op mijn project in. Maandagochtend waren er al wat onduidelijkheden; ik belde naar mijn begeleider om de planning voor mijn laatste week door te bespreken (wat ik ook al paar keer via de mail had geprobeerd), maar hij verstond mij niet en ik hem niet. Ik besloot hem een smsje te sturen, om zo duidelijkheid te scheppen. Hij reageerde hier (ook) niet op, waarna ik op advies van Kim op mijn fiets sprong om maar gewoon te gaan. Want dit werkte zo niet. Na weer een hete fietstocht, kwam ik aan bij mijn project. Ohnee, hek dicht.. (herinner je je nog die maandag dat ik voor niks ging?) Ik ging naar binnen toe en zag geen kinderen. Ik liep vervolgens naar de lerarenkamer, waar ik mij begeleider aantrof. Hij vertelde mij dat de kinderen vanaf deze week twee weken vrij zijn met betrekking tot Khmer New Year. Ja, dat ze één week vrij waren wist ik, dacht ik bij mijzelf. Ik vroeg om een toelichting, waarna hij vertelde dat de leerkrachten één week vrij hebben en de kinderen twee. Hij probeerde mij dit ook aan de telefoon uit te leggen, zodat ik niet voor niets zou komen. Ondertussen blies het stoom uit mijn oren, het was ten slotte al de tweede keer dat ze mij vergeten waren over toch wel een heel belangrijk punt in te lichten. Ik besloot om te benoemen dat ik het erg jammer vond en mij verder in te houden, waarna een afscheid van drie woorden plaatsvond. Ik liep naar mijn fiets en bedacht mij op mijn fiets wat ik het ergst aan deze situatie vond; dat ik mijn klasje niet meer zag, dat ik geen afscheidsfoto’s had of dat ze mij weer waren vergeten. Een erg vervelend einde, maar ik moet er maar mee dealen..

Nu de situatie maar snel vergeten en de leuke tijd als herinnering houden, alles afronden voor mij afstudeerverslag, afscheid nemen van hele lieve mensen die ik hier heb ontmoet in Thida’s House en lekker een maand rondreizen met Rosella!